Nos últimos días en María Pita represéntase unha obra de teatro de sombras. Xa saben: o xénero no que unha cousa é a realidade e outra, a imaxe figurada que se proxecta ante os nosos ollos.
O teatro de sombras funciona así: por un lado, vemos todos os grupos a votar máis unha vez, no Pleno do Concello, a favor da condonación da débeda do Porto. Mais, ao mesmo tempo, e para asombro da platea, o Goberno Municipal e a Xunta discuten sobre a cantidade de diñeiro que ten que achegar cada administración para recuperar e urbanizar os terreos portuarios.
Goberno Municipal e Xunta, PSOE e PP, defenden unha cousa e á vez a contraria. Como é posíbel?
En definitiva, Goberno Municipal e Xunta, PSOE e PP, defenden unha cousa e á vez a contraria. Como é posíbel?
Talvez achemos a explicación nestas declaracións do concelleiro de Urbanismo, Juan Díaz Villoslada: “Avogamos pola condonación, pero somos conscientes, somos realistas, sabemos que é moi difícil que vaia adiante”.
E é que dificilmente se pode acadar aquilo no que non se cre. A derrota é segura cando das por perdido un partido de antemán.
Por iso cabe preguntarse: se os terreos do porto son terreos de todas e todos, espazo gañado ao mar para o desenvolvemento de actividades portuarias, unha vez liberados desas actividades, por que non poden ser devoltos gratuitamente á cidade?
A este respecto é ben sempre non perdermos de vista que a construción do Porto Exterior foi unha decisión de Estado, publicitada polo Goberno Aznar como unha compensación a Galiza polo desastre do Prestige:
Daquela xorden, inevitábeis, estas preguntas: por que A Coruña ten que asumir o pago, pola porta de atrás, da débeda xerada pola súa construción? Por que aquilo que foi posíbel en Valéncia non é realista para A Coruña?
A resposta é sinxela, o Goberno central aceptou condonar a débeda do porto de Valéncia porque a Generalitat valenciana o esixiu para dar o visto bon ao reparto dos obxectivos de déficit entre administracións.
Valéncia, pois, exerceu presión política. A presión política que nunca quixeron exercer nin o Concello da Coruña nin a Xunta de Galiza.
En definitiva, porque non hai vontade política por parte dos gobernos local e galego, en María Pita continúa a proxectarse un espectáculo de sombras chinesas.